Ülkücü şairlerimizden Bahattin Karagöz iyi bir gözlemcidir. Şiirlerinde insanların ahlaki zaaflarını hicvederken erdemli olmanın methiyesini yapar; iyiye güzele olan hasretini bütün şiirlerinde özellikle vurgular. Yüreklerimizdeki ateşini de mısralara döken şairimiz için “ideal insan, ideal toplum” en büyük ülküdür.
YİNE AYNI TÜRKÜ
Aynı şeyi söyler bir başka tarzda
Birimiz, üçümüz, beşimiz bizim.
Bütün hüner dilde, makama arzda
Allah’a kalmıştır işimiz bizim.
Çözelim lisanı vurulan bağsa
Aşalım engeli aykırı dağsa
Gökten elma diye mutluluk yağsa,
Beladan kurtulmaz başımız bizim.
Her an solumuzu bir sancı yoklar
Bizedir sitemler, bizedir oklar.
Ne bilsin aç gözler, oburca toklar;
Yaş ile kaynıyor aşımız bizim.
Cihan iki şaha yurtluk kalmaya
Güçlüler zayıftan vurup almaya.
Hep daha iyiye, Kızılelma’ya
Asırlardır sürer koşumuz bizim.
Rehberdir düşenler yolda, tümsekte,
Bedele razıyız istemesek de.
Menzile varmadan şehit düşsek de,
Bir gençlik olmalı peşimiz bizim.
Bahattin Karagöz
