İsmail Ak

GİDENLERİN ARDINDAN Doymadı vedaya bir türlü toprakBahar hep götürdü yazdan kalanıKalmadı çınarda bir sarı yaprakKış silip götürdü güzden kalanı… Umut karanlıkta bir siyah iplikİsyankar ruhlarda mağrur gariplikGözlerde vedayı saklarken kirpikYaş alıp götürdü gözden kalanı… Hayaller gerçeğe çarptı kırıldıHasrete zamandan zincir vurulduBir küflü hücrede gönül durulduSuç sayıp götürdü sözden kalanı… Vefakar çıkmadı sevdiklerimizBirlikte ipe un serdiklerimizUğrunda bir ömür verdiklerimizHiç sayıp götürdü özden kalanı Yaşlı bir kurt gibi yalnız başınaKavuştuk kaçımız ömür kışına.Bakmadan çoğunun gönül yaşınaDert alıp götürdü bizden kalanı… İsmail Ak

Yıllarca zindanlarda kalan İsmail Ak, bir neslin yaşadıklarını kendine özgü bir gerçeklikle en iyi ifade eden şairlerimizdendir. Onun şiirlerinde sonsuz bir sevginin yanında hasret, nefret, öfke, acı dolu mısralar bir arada bulunur. MAMAK Ruhların Kâbe'sinde varsa şeytan taşlamak,Son nefesime kadar taşlarım seni Mamak... Kapıaltında, üç gün insanlığın utancı,Tende geçse de izi, ruhta dinmeyen sancı. Bir devletin ferdine uygulattığı şiddet,Yaşamayan inanmaz, Tanrım bu nasıl nefret..! Tecrit ön, tecrit arka, Kafes gibi hücrelerSağcı, solcu farketmez, kabus gibi geceler... Atatürk'ün Nutku'nu biliyorken ezbereTekmil vermek o Nutku hiç bilmeyen askere... Metazori okurken İstiklal Marşı'mızı,Akıttık içimize kanlı göz yaşımızı. Hani "Bizim Ordumuz" dediğim...