GİDENLERİN ARDINDAN
Doymadı vedaya bir türlü toprak
Bahar hep götürdü yazdan kalanı
Kalmadı çınarda bir sarı yaprak
Kış silip götürdü güzden kalanı…
Umut karanlıkta bir siyah iplik
İsyankar ruhlarda mağrur gariplik
Gözlerde vedayı saklarken kirpik
Yaş alıp götürdü gözden kalanı…
Hayaller gerçeğe çarptı kırıldı
Hasrete zamandan zincir vuruldu
Bir küflü hücrede gönül duruldu
Suç sayıp götürdü sözden kalanı…
Vefakar çıkmadı sevdiklerimiz
Birlikte ipe un serdiklerimiz
Uğrunda bir ömür verdiklerimiz
Hiç sayıp götürdü özden kalanı
Yaşlı bir kurt gibi yalnız başına
Kavuştuk kaçımız ömür kışına.
Bakmadan çoğunun gönül yaşına
Dert alıp götürdü bizden kalanı…
İsmail Ak
