SİVAS’TA BİR EYLÜL AKŞAMI -3-

Bütün odaların araması bitip, aradıklarını bulamayınca Başçavuş Yusuf Abiye “Akşam gelen misafirin nerede?” diye sordu. Bu soruyu Yusuf Abi, “Misafirimiz Yatsıdan sonra gitti?” diye cevapladı. Sert ve tok bir sesle tekrar sordu Başçavuş, “Nereye gitti?”, “Nereye gittiğini bize söylemedi, acil bir işi çıktığını söyledi ve gitti” dedi.

Bu hangame sürerken dakikalar, değil iki saat geçmiş, saat 06:30 olmuştu. Yusuf abi bir ara bahçeye çıktı ve sokağa baktı. Hemen her köşede tam teçhizatlı askerler vardı, asker ve polis araçlarının biri gelip biri gidiyordu. Darbeden haberi olmayan ve işe gitmek üzere sokağa çıkan insanları da ya geri gönderiyorlar ya da önlerine katıp, belli olmayan bir yerlere götürüyorlardı.

Saat 08:00’e kadar bekledi Yusuf Abi. Sonra komşusu polis memuru Ahmet beyi telefon ile aradı. “Ahmet bey, ben komşun Yusuf”, “Tanıdım Yusuf abi, buyur” diye cevap verdi karşıdaki ses… “İhtilal olmuş, sokağa çıkma yasağı konulmuş, benim yatalak hastam var, bugün de doktorda randevusu var, hastaneye götürmem lazım, nasıl yapacağız bana yardımcı olur musun?” dedi. Polis Ahmet onu “Birazdan karakola geçeceğim, amirlerimle konuşur sana bilgi veririm” diye cevapladı.

Yusuf Abinin aklında başka bir şeyler vardı. DSİ Bölge Müdürü olan Hasan Bölücek’in babası Cemal Hoca hasta idi ve DSİ Lojmanlarında kalıyordu. Muhsin Başkan’ın gitmeden önce mutlaka Cemal Hoca’ya uğramış ve ona nereye gideceğini söylemiş olacağını düşünüyordu. Maksadı Cemal Hocanın yanına gidip Muhsin Başkandan haber almaktı.

Bir saat kadar sonra, telefon çaldı. Arayan Polis Ahmet’ti, “Yusuf abi, amirlerimle konuştum onlar da yetkili komutandan izin aldılar. Şimdi evin önüne askeri bir jip geliyor, hastayı alıp hastaneye götürebileceksiniz” dedi. Yusuf Abi, amacına ulaşacak olmanın sevinciyle teşekkür etti. Hemen evin önüne çıktı.

Kısa bir süre sonra evin önüne bir askeri jip durdu. Aracın sağında oturan araç komutanı olan onbaşı aşağı inerek “Yusuf Yazıcıoğlu sen misin” diye sordu Yusuf abinin “evet” cevabından sonra onu araca aldı. Yusuf abi bindikten sonra daha askerler sormadan “Hastamız DSİ lojmanlarında” diyerek gidecekleri adresi söyledi. Askeri jip, DSİ’nin ana kapısından girip lojmanların önünde durunca Yusuf Abi, jipten inerek “ben hastayı alıp geleyim” dedi. Onbaşı “olur” manasına kafasını sallamakla yetindi.

Az sonra Hasan Bölücek’in kaldığı lojmanın kapısın çaldı. İçerden “Kim o?” diye sorulunca kendini tanıttı. Kapıyı açan Hasan Bölücek idi. Yusuf Abiyi içeri buyur etti. Birlikte içeride yatmakta olan Cemal Hoca’nın yanına vardılar. Hoş beş faslını geçip, Yusuf Abi olan biteni anlatarak, “Muhsin Başkandan haberiniz var mı?” diye sordu. Cemal Hoca’da “Muhsin, bana yatsıdan az sonra uğradı, hal hatır ettik. Ona kal dedim ama işinin olduğunu ve mutlaka gitmesi gerektiğini söyledi. Ama buradan çıkınca önce Kabakyazısı Kışlasına uğrayıp, birini görmesi gerektiğini, sonra da Ankara’ya gideceğini söyleyip ayrıldı” dedi.

Yusuf Abi, bütün bunları dinledikten sonra daha fazla bir şey öğrenemeyeceğine kanaat getirerek, kapıda bekleyen askerlerin yanına döndü ve onlara durumu “Hasta kendini biraz iyi hissediyormuş, hem belki bugün hastanelerde doktor da olmaz diyerek gelmek istemedi” şeklinde izah ederek evine geri döndü.