Şairleri, şahikalarda dolaşan, göklerden ilham alanlar olarak da tarif ederler. Müminin feraseti de buna eklenince bazı öngörülerin sırrı ve hikmeti çabucak anlaşılır. Almanya’dan ülkücü şairimiz Ali Dere’nin o yıllarda kaleme aldığı ibretli bir şiirini paylaşıyoruz.
TEFRİKA
Sağı, solu, merkezi, bir bedenin kolları.
Türk’ü, Kürd’ü, Çerkezi, bir ağacın dalları.
Seviyoruz herkesi, bütün ayrı yolları.
Allah bize Türk diyor, biz neden çözülelim?
Tefrikaya düşüp de, biz niçin üzülelim?
Ehli sünnet yolunun, takipçisi bizleriz.
Ehli Beyt’in kolunu, hasret ile izleriz.
Cümle bütün canları, aşk ile hep özleriz.
Resul bize Türk diyor, biz neden çözülelim?
Tefrikaya düşüp de, biz niçin üzülelim?
Camiler, cemevleri, hepsi bizim yuvamız.
Kerbela’nın devleri, gelin burda ovamız.
Tanrı Kut’un erleri, işte kutsal davamız.
Dünya bize Türk diyor, biz neden çözülelim?
Tefrikaya düşüp de, biz niçin üzülelim?
Çözülenler ne çözmüş, bilen var mı sözünü?
Ayrılanlar gülmüş mü, gören var mı yüzünü?
Çözüm süreci neymiş, süren var mı izini?
Alem bize Türk diyor, biz neden çözülelim?
Tefrikaya düşüp de, biz niçin üzülelim?
Ali Dere (Derebey)
