MEVSİMLER
Her kara kışın sonunda
Aralanır bir perde
Güneş ısıtır doğayı yeni bir diriliş başlar
Karlar erir yavaş yavaş
Yağmur yağar nazlı nazlı
Ağaçlar tomurcuklanır
Kır çiçekleri açar
Muhteşem bir güzellik
Huzur yayılır doğaya
Uyanan tabiat sil baştan canlanır
Allah’ın emriyle
İnsanoğlu doğum ile başlar uyanış
Bir bahardır bu dönem
Serpilir büyür güzelleşir
Önemli kararlar alır
Yön verir hayatına
Yaz mevsimi yüklenir sırtına büyük sorumluluk
Yazın sıcağı kavursa da tüm evreni
İnsanoğlu yanar için için
artar sorumlulukları
Sonbaharda ezilir boynu bükülür
Dermanı kalmaz İnsanoğlunun
Kış mevsimine girince insan oğlu
Hastalıklar sarar tüm bedenini
Allah’ım elden ayaktan düşürmesin diye
Açar iki avcunu kaldırır semaya
Yalvarır yüce Allah’a
Sadece manevi destek ister sevdiklerinden
Güzel anılar yaşamak biriktirmek ister hafızasında
Bir gün göçüp gideceğini
Adres değiştireceğini bilir
Bir yok oluş değil yeni bir başlangıçtır ölüm
Her yıl yenilenirken doğa
Her mevsimi bir kez yaşar insanoğlu
Utanma çık doğaya bahar geldi
Kaçırdığın günlerin telafi için
Kır papatyasından bir taç yap
Tak başına
Derin bir nefes al ciğerlerin bayram yapsın
Yaşadığının farkına var
Bu gün varsın, belki yarın yok
Elveda demeden gidersin sevdiklerine
Emine Akgül
